خلاصه اینکه زندگیم ومسیرش زیاد جالب نبود میگفتم ما که میریم جهنم پس چرا سخت بگیرم؟!کسی که خدای مهربونو نشناسه نمی تونه مسیر درستم بره  چون از خدا دور بودم گناه برام آسون بود بی هدف پیش میرفتم زندگیم خیلی پوچ بود پراز رویاوخیال الکی و مسخره  همین روال ادامه میدادم تا اینکه سال ۹۶وقتی شهید محسن حججی شهید شد تو اخبار نشونش دادن اون تصویرو که اسیر میشه وداعش پشت سرشه ولی توچشاش ترس نیست من اصلا تو این فاز نبودم ولی نمیدونم چیشد یه تکونی خوردم باخودم گفتم که خوش به حالت که انقدر خوبی نمیدونم چی تو نگاهش بود که منو جذب این راه کرد ناخودآگاه باهاش حرف زدم گفتم که چی باعث شد انقدر با اقتدار وایسی چرا دستو پاهات نمی لرزه باپاهای خودت داری میری توقتلگاه چرا از این داعشی ها نمی ترسی من اگه یکی شو ببینم از ترس سکته میکنم گفتم خوش به حالت چقدر بین منو شما فاصله ست چقدر نگاهمون فرق داره من حتی یه نماز درست حسابی نمی تونم بخونم گفتم چه حس خوبیه تو نگاهت کاش بشه منم درک کنم منم اون خدایی که تو اینجوری داری با عشق و غرور سمت کشتارگاه میری وبه عشقش باقدرت قدم برمیداری رو بشناسم خلاصه نفهمیدم چیشد که نمازایی که میگفتم از شنبه دیگه میخونم رو خوندم گناه برام سخت شد رویاها و هدفم تغیر کرد هنوز نفهمیدم چرا وچطور انقدریهو تغیر کردم مگه میشه به خاطر یه حرف زدن ساده یهو عوض بشی حتی فکرت ورویاهات مطمئنم خدا وهمین شهید باعث شدن من برگردم حس خوبیه متحول شدن وحس بهتر اینه که خدا خودش برت گردونه ….